همه ی پدیده ها ،

صورت اند.

صورت ، وجود حقیقی ندارد.

صورت ، بازی ها و دلبری های وجود

حقیقی ست.

یک آدم ، یک درخت ، یک پروانه ، تکه ای

آب ، خورشید ، ماه ، همه صورت اند.

صورت ها به حباب می مانند.

حباب ها ، وجودی مستقل از دریا

ندارند.

حباب ها ، حاصل بازی ها و

جوشش های دریایند.

حباب ها پدیدار می شوند

و ناپدید می شوند.

وقتی حبابی ناپدید می شود ،

معدوم نمی شود؛

زیرا هرگز هستی نداشته است تا اکنون

هستی اش را از دست بدهد.

او پیش از آن در دل دریا غنوده بود ،

اکنون نیز در دل دریا غنوده است.

ما همه از خداییم

و به خدا باز می گردیم.

نگاه بی اعتنای خود را به بنفشه های

کناره راه بگردانیم؛

خداوند را در لا به لای بنفشه ها

می یابیم.